دکتر میکائیل عظیمی از دانشگاه سمنان اخراج شد
10-نوامبر-2014
گروه خبری: آزادی بیان -
سایت نفس در قفس: دکتر میکائیل عظیمی، استاد اقتصاد دانشگاه سمنان اخراج شد؛ وی از شاگردان شهید هدی صابر بوده و در سالهای ۱۳۸۲ و ۱۳۹۱ نیز به همین دلیل مدتی در زندان بوده‌است.
به گزارش سایت ملی– مذهبی؛ دکتر عظیمی در سال ۱۳۸۹ پس از ثبت‌نام در هیأت مرکزی جذب (وزارت علوم، تحقیقات و فناوری) و طی مراحل مختلف علمی و گزینشی، مشغول به تدریس در دانشگاه سمنان شده بود و در این مدت علاوه بر تدریس تمام‌وقت در دوره‌های کار‌شناسی و کار‌شناسی ارشد، راهنمائی و مشاوره پایان‌نامه‌ها و مسؤولیت طرح‌های پژوهشی درون دانشگاهی را نیز برعهده داشته است. وی همچنین چندین مقاله علمی- پژوهشی و یک کتاب به نام «رساله‌ای در اقتصاد توسعه» را نیز ترجمه و منتشر کرده و کتاب دیگری نیز درباره تاریخ بخش صنعت کشور در دست انتشار دارد. وی همچنین مدیریت داخلی فصلنامه گروه اقتصاد دانشگاه سمنان را نیز عهده‌دار بوده است.
دکتر عظیمی با نگارش نامه سرگشاده‌ای به حسن روحانی رئیس جمهور، نسبت به اخراج خود از دانشگاه اعتراض کرده و خواستار بازگشت به دانشگاه شده است؛ متن این نامه به این شرح است:
به نام خداوند بخشاینده مهربان
نامه سرگشاده تاریخ: ۱۳۹۳/۰۸/۱۸
جناب آقای حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر روحانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
با سلام و احترام
ضمن آرزوی توفیق روزافزون جنابعالی و دولت تدبیر و امید در گشودن گره‌های مختلف کشور و آرزوی روزهایی مالامال از شادی و بهروزی برای ملت ایران، به استحضار آن مقام محترم می‌رساند:
این نامه سرگشاده پس از ماه‌ها مکاتبه و پیگیری با جنابعالی، وزیر محترم اطلاعات، وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری، دفتر رسیدگی به شکایات وزارت علوم و هیأت مرکزی جذب (وزارت علوم، تحقیقات و فناوری) تهیه و منتشر شده است.
این نامه در شرایطی نگاشته می‌شود که به نظر می‌رسد نسیم تدبیر و امید و فضای اعتدال در میان کارمندان و مدیران میانی دولت (و به طور مشخص وزارت علوم)، محلی از اعراب نداشته و گویی «در بر همان پاشنه سابق می‌چرخد.»
خلاصه و جان کلام آن است که اینجانب در دولت دهم به عنوان استادیار اقتصاد دانشگاه سمنان مشغول به کار شدم اما در دولت جنابعالی به علت رویکردهای غیرعلمی و خارج از دانشگاه و به سبب اعمال دیدگاه‌های تنگ‌نظرانه سیاسی، اخراج شدم. طنز تلخ ماجرا آنجاست که اخراج اینجانب درست در روزی ابلاغ شد (۱۵ بهمن ۱۳۹۲) که جنابعالی در جمع رؤسا و استادان دانشگاه سخنرانی کرده و بر آزادی بیان تأکید داشته و دانشگاهیان را تشویق به اظهارنظر می‌کردید! اما شوربختانه باید گفت که اینجانب علی‌رغم رعایت تمام احتیاط‌ها و بدون اظهارنظری که جنابعالی انتظار دارید، اخراج شدم.
غرض از نگارش این نامه سرگشاده آن است که به استحضار جنابعالی و عموم مردم برساند که اینجانب میکائیل عظیمی عضو هیأت علمی گروه اقتصاد دانشگاه سمنان، در بهمن سال ۱۳۸۹ پس از ثبت‌نام در هیأت مرکزی جذب (وزارت علوم، تحقیقات و فناوری) و طی مراحل مختلف علمی و گزینشی، مشغول به تدریس در آن دانشگاه شده و پس از آن طی قراردادهایی شش ماهه به صورت پیمانی به کار خود ادامه داده‌ام. در طی سه سال گذشته علاوه بر تدریس تمام‌وقت در دوره‌های کار‌شناسی و کار‌شناسی ارشد و راهنمائی و مشاوره پایان‌نامه‌ها، مسؤولیت انجام طرح‌های پژوهشی درون دانشگاهی، ارائه مقالات علمی-پژوهشی، ترجمه یک کتاب بیش از ۶۰۰ صفحه‌ای را برعهده داشته‌ام (این کتاب در معاونت پژوهشی دانشگاه منتشر شده است) و کتاب دیگری درباره تاریخ بخش صنعت کشور در حال انتشار است. همچنین مدیریت داخلی فصلنامه در حال انتشار گروه اقتصاد دانشگاه سمنان با عنوان مدلسازی اقتصادسنجی نیز بر عهده اینجانب بوده است.
شایان توضیح است که طبق ضوابط و رویه جاری، زمانی قرارداد پیمانی اینجانب به صورت سالانه تنظیم می‌شد که هیأت مرکزی جذب وزارت علوم، صلاحیت مرا تأیید می‌کرد. اما بنا بر اظهارات شفاهی مقامات دانشگاه، پاسخ استعلام‌های انجام شده از دستگاه‌های اطلاعاتی-امنیتی درباره اینجانب منفی بوده و تلاش دانشگاه برای تغییر نظر نهادهای ذیریط نیز به ثمر نرسیده و ادامه همکاری اینجانب با دانشگاه سمنان مقدور نبوده و به زبان ساده «اخراح شده‌ام.» این در حالی است که پیش از معرفی برای مصاحبه علمی، مراحل مختلف گزینش را طی کرده و نظر هسته گزینش دانشگاه نیز مثبت بوده است. همچنین نظر مقامات دانشگاه، از جمله حراست، درخصوص رفتار علمی و عمومی بنده طی شش نیمسال گذشته مثبت بوده و برای رفع این مشکل تلاش کرده‌اند.
هر چند پیگیری موضوع و اعاده حق ضایع شده از خویش را محفوظ می‌دانم، اما با توجه به تجربه و شرایط حاکم، امیدی بر رعایت حقوق اولیه نداشته و اراده‌ای برای تغییر مشاهده نمی‌شود. با این همه به سبب آنکه سخنان و نظرات جنابعالی در جمع رؤسای دانشگاه‌ها مبنی بر معیار بودن «زبان علم» در دانشگاه‌ها در اذهان جامعه می‌درخشد، انتظار دارد تا با اتخاذ و ابلاغ پیگیرانه تدابیر مقتضی و اصلاح‌گرانه، مانع تکرار این رویه نامیمون و مخرب شده و نشان دهید که نه تنها خطیبی توانا که رئیس‌جمهوری صادق و وفادار به وعده‌ها هستید. بی‌شک توجه و دستور مقتضی جنابعالی نمونه‌ای از عزم دولت تدبیر و امید در تحقق شعار‌ها و سیاست‌های وعده داده شده خواهد بود. پیشاپیش از بذل توجه آن مقام محترم تشکر و قدردانی به عمل می‌آید.
با تجدید احترام
میکائیل عظیمی
عضو سابق هیأت علمی گروه اقتصاد
دانشگاه سمنان