استمداد ۷ زندانی اهل سنت کرد از جوامع بین المللی و حقوق بشری
22-می-2014
گروه خبری: اقلیت های دیني -
سایت نفس در قفس: ۷ زندانی اهل سنت محبوس در زندان رجاییشهر کرج، طی نامهای خطاب به نهادهای حقوق بشری و وکلای مستقل خواستار توجه بیشتر به وضعیت خود شدند.
بنا به اطلاع «نفس در قفس»، این ۷ زندانی عقیدتی که از سال ۱۳۸۸ به صورت بلاتکلیف در زندان نگهداری میشوند ضمن تشریح مواردی از جزئیات بازداشت، بر بیگناهی خود تاکید کرده و خواستار اقدام نهادهای بینالمللی برای کمک به آزادی خود شدند.
متن کامل این نامه که در اختیار «نفس در قفس» قرار گرفته، به شرح زیر است:
ضمن عرض ادب و کمال تشکر از تمامی نهادها و کمیته های حقوق بشری که تا به حال جهت به جریان انداختن پروندهی ما هرگونه اقدامی انجام دادهاند به عرض میرسانیم که ما ۷ نفر به اسامی ایوب کریمی، انور خضری، داود عبداللهی، قاسم آبسته، کامران شیخه، خسرو بشارت و فرهاد سلیمی در تاریخ ۱۶ آذر ۱۳۸۸ در استان آذربایجان غربی، شهرستان مهاباد توسط ماموران وزارت اطلاعات دستگیر و در حالی که همهی ما در منازل خود و خصوصا انور، قاسم، کامرانو خسرو با تماس دادستانی مراجعه کردهاند و به بازداشتگاه ارومیه منتقل شدیم، تا به حال ۵ سال بلاتکلیف در زندانهای کشور به سر می بریم.
علیرغم اینکه با تمامی مراجع ذیربط مکاتبه کردهایم و بیگناهی خود را اعلام نمودهایم که غیر از باورمان گناه دیگری نداریم، ما را چند زندان جابهجا کردهاند و زیر شکنجههای سخت جسمی، روحی و روانی (خودکشی انور حضری در انتقال وی به بیمارستان و اعتراف گرفتن در آنجا به گونهای که وقتی بعد از عمل به هوش آمده انگشتش رنگی بوده است و این بهترین شاهد بر این ادعا میباشد) مجبور به اعترافات واهی و مهر و امضاء برگههایی که محتوای آن را نمیدانیم کردهاند.
یک بار ما را متهم به قتل یک سرباز میکردند که متهمان آن به نامهای ولی مصطفی خانی و شاهو گوشواره در سال ۸۷ دستگیر شدهاند و نه تنها به بزه انتسابی اعتراف کردهاند بلکه حکم آنها صادر و قطعی گردیده است و ۸ نفر شاهد بر آنها شهادت دادهاند و اخیرا به شعبه ۶ بازپرسی دادسرای اوین آمده و بر بی گناهی ما شهادت دادهاند و به خاطر اینکه بعد از انفجار سال ۸۹ مراسم رژه مهاباد، دادستان کل کشور محسنی اژهای و وزیر کشور محمد نجار در رسانه ملی و جراید وقت به صراحت اعلام کردند که این انفجار کار سنیهای کرد تندرو بوده است این شهود، شهادت بر بیگناهی ما را به تاخیر انداختند و بعد از اینکه متهمین به دست داشتن در این انفجار دستگیر شدند در دادسرا حاضر شده و بر بیگناهی ما شهادت دادند.
حالا ما حدود ۵ سال است که بدون تفهیم اتهام در مرجع ذی صلاح و بدون اتهامی به اثبات رسیده در کنج زندان سپری میکنیم و روز به روز فشار روحی – روانی مضاعف بر ما و خانوادههایمان وارد میشود. لذا از تمامی جوامع بینالمللی و حقوق بشری و وکلای مستقل تقاضامندیم که پروندهی ما قربانیان سیاستهای هدفمند بعضی ها، توجه بیشتری بکنند و در راه رساندن آن به نتیجهی مطلوبی کوتاهی نکنند.
با کمال تشکر
خسرو بشارت، کامران شیخه، انور خضری، ایوب کریمی، سیدقاسم آبسته، سید داود عبداللهی، فرهاد سلیمی