بازگشت ۲۰۰ زن از«شفق» به پس کوچه های «هرندی»
14-آوریل-2016
گروه خبری: زنان -
سایت نفس در قفس: هنوز چند ماه از اجرای طرح جمع‌آوری معتادان محله هرندی و انتقال آنها به کمپ‌های ترک اعتیاد نگذشته صدای اعتراضات برای بی‌نتیجه ماندن این طرح بلند شده است.
به گزارش ایران، آن‌طور که فاطمه دانشور می‌گوید حدود ۲۰۰ نفر از ۴۰۰ زنی که در این طرح جمع‌آوری شده‌اند، پس از ترخیص و تحمل درد و رنج زیاد برای ترک در کمپ شفق، دوباره در کوچه‌ها و خیابان‌های اطراف محله هرندی و بویژه پارک حقانی رها شده‌اند و بیم آن می‌رود که در فاصله‌ای کوتاه به علت وضعیت تکان دهنده مصرف عیان و خرده‌فروشی مواد در این محله ، دچار لغزش شوند مشاهدات میدانی برخی کارشناسان و خبرنگاران هم نشان می‌دهد که تعدادی از آنها در فاصله چند ساعت، دوباره مصرف مواد را از سر گرفته‌اند.
فاطمه دانشور، عضو شورای شهر تهران در حاشیه جلسه علنی دیروز این شورا در این خصوص گفت: “من هر چقدر بیشتر با این افراد(معتادان کارتن‌خواب) از نزدیک برخورد می‌کنم، متوجه می‌شوم که این شیوه زندگی انتخاب خود آنهاست و اغلب آنها ترجیح می‌دهند که دوباره به هرندی باز گردند. آنها درواقع این وضعیت را به عنوان یک سبک زندگی پذیرفته‌اند. البته این موضوع به یک پژوهش نیاز دارد. پس شاید با جمع‌آوری اجباری آنها نتوانیم به هدف برسیم، چون به محض اینکه رها شوند، شیوه زندگی گذشته خود را از سر می‌گیرند”.
وی با انتقاد از شیوه جمع‌آوری معتادان و هزینه‌ای که برای اجرای این طرح شده است، گفت: “من در اجرای این طرح هیچ مطالعه‌ای ندیده ام، البته دکتر حسینی‌نژاد، جامعه شناس در این زمینه مطالعه‌ای انجام داده بود، اما شهرداری این گزارش را کنار گذاشت و به آن عمل نکرد و به سراغ مطالعه کالبدی رفت، درحالی که باید در این زمینه تحقیقات کالبدی اجتماعی انجام می‌شد و مردم محل در اجرای آن مداخله می‌کردند. از طرفی مطالعه مورد به مورد فرق دارد و نمی‌توان برای همه ۴۰۰ نفر یک نسخه واحد پیچید. اما چند موضوع باید در کنار هم هنگام اجرای طرح دیده می‌شد که متأسفانه وجود نداشت، مثل مددکار اجتماعی. البته مسئولان شهرداری اعلام می‌کردند از طرف سازمان بهزیستی مددکار اجتماعی معرفی شده، اما این فرد حداکثر کاری که انجام می‌داد، نوشتن آمار شخصی بود و هیچ کدام از آنها به سراغ خانواده و بازبینی منزل آنها نمی‌رفتند تا از وضعیت زندگی آنها مطلع شوند. ما در کنار این موضوع‌ها به «مددیار» یعنی فردی که خودش این دوران را پشت سرگذاشته و هم‌اکنون بهبود یافته هم نیاز داشتیم، ولی چنین فردی وجود نداشت”.
دانشور با اشاره به راه‌اندازی مجتمع بهاران و گلایه از زمان راه‌اندازی آنها با ۲ ماه تأخیر تأکید کرد: “این درحالی است که کمپ شفق هم این خلأ دو ماهه را با نگهداری معتادان جبران نکرد و موجب شد آنها دوباره به محله هرندی، دروازه غار و پاتوق‌ها و خانه‌هایی که از قبل وجود داشته برگردند”.
او درباره فوتی‌های کمپ شفق هم به دو روایت متفاوت اشاره کرد و گفت: “عده‌ای از عدد ۸ و عده‌ای دیگر هم از عدد ۵ نام می‌برند که در هر دو صورت براساس استانداردهای ترک، این عدد بزرگی است”.