نفس در قفس

بیانیه زندانیان بند ۳۵۰ در همبستگی با کارگران افریقای جنوبی

27-آگوست-2012

گروه خبری: زندانیان -

سایت نفس در قفس: رنج سالیان دراز محرومیت و هلاکت میلیون ها نفر به ویژه کارگران سیاه پوست افریقای جنوبی که از سوی حکومت آپارتاید تحمیل می شد جای خود را به آزادی و رهایی از عذاب فقر نداد.
نولیبرالیسم اقتصادی با جابه جایی حکومت پیشین نه تنها از میان نرفت بلکه با چهره ای دژم و عزمی جهنمی برای غارت و بهره کشی به حیات خود جان تازه ای بخشید. دولت افریقای جنوبی اکنون و از مدتها پیش عهده دار وظیفه ای است که پیش از آن آپارتاید انجام می داد، .یعنی بهره کشی از مردم و منابع این مردم حتا در مقیاسی وسیع تر وشدیدتر.
آپارتاید میلیون ها نفر را در داخل و درکشورهای همسایه ی افریقای جنوبی با ددمنشی از پای در آورد واکنون در ادامه آن راه سرمایه داری بومی وجهانی به میلیون ها نفر دیگر داغ نکبت زده است.
امپریالیسم جدید در لباس نولیبرالیسم پس از تغیییر حکومت در دفاع از شرکت های معدنی و صنعتی و کشاورزی، به جان مردم فقیر سراسر افریقا وجنوبی افتاده است. نمونه ی اخیرش کشتارمعدنچیان معترض افریقای جنوبی است. تا زمانی که این کارگران در جهت منافع سرمایه داری جان می کندند و فقیر وبی کار می شدند و زبان به اعتراض نمی گشودند، کارفرمایان و دولت هم از دموکراسی ظاهری لیبرال دم می زدند و چهره ی دولت آزادیخواه از خود به نمایش می گذاشتند، اما بلافاصله پس از آنکه فریاد اعتراض به محرومیت و گرسنگی کارگرانی بلند شد که در اعماق ۳۰۰ متری زمین با کمترین ایمنی زمین را می شکافتند، رژیم آپارتاید اقتصادی و نولیبرالی به روی آنان آتش گشودند. پاسخ شرکت های بومی وجهانی به درخواست کارگران معدن برای لقمه ای نان و نجات خانواده هایشان از مرارت،‌ کشتن بیش از ۳۰ نفر از کارگران و زخمی و از کار انداختن بیش از یک صد نفر دیگر بود.
امپریالیسم نو و رسانه های وابسته یه آنان از یک سو و دولت حامی سرمایه داران از دیگر سو به تکاپو افتادند تا از داوری تاریخ بگریزند، خشم مردم اما نمی گذارد این جنایت از دامن تاریخ کارگر کشی پاک شود. معدن چیان درهمه ی کشورهای سرمایه داری در فرایند عادی کار خود نیز فجایع بیشماری را تجربه کرده اند. آنها در اعماق زمین جان باخته اند یا در اعتصاب واعتراض از پای در آمده اند یا رنج و فقر را تحمل می کنند و نمونه های آن در انگلستان، چین، اسپانیا، شیلی و افریقا راهمه به یاد داریم.
امورز وضع زندگی در افریقای جنوبی رقت بار شده است. بیکاری ، فقر پس از اتمام دوره ی آپارتاید هنوز وجود دارد. زاغه ها پرشده است از زنان وکودکان و ازکارگران از افتاده،خیابان را لشگر بی کاران به نمایش گذاشته اند. دستمزدهای واقعی سقوط می کنند و از خدمات رفاهی و اجتماعی و آموزش برای بخش وسعی از مردم خبری نیست. مالکین پیشین داخلی وخارجی و عمدتا سفید پوست بر اریکه ی قدرت اقتصادی نشسته اند. اما سیاهان و رنگین پوستان و حتا بخشی ازمردم عادی سفید پوست در ناکامی کامل اقتصادی به سر می برند.
دولت نئولیبرال که مردم را به پایان یافتن آپارتاید دل خوش می کند و با ابزار سهمگین سرکوب ادامه راه بهره کشی وغارت منابع گرانبهای کشور را هموار می سازد. این بار ماشین کشتار در جلوی معدن و نیز در زیر زمین به جان کارگران محروم و رنج دیده ی سیاه پوست افتاد. این دولت نیز مانند همه ی موارد مشابه از حمایت نظامی و سیاسی و رسانه ای امپریالیستی به ویژه امریکا و متحدان ناتو برخوردار است و جنایت بهای بیشتری را در حق مردم معترض در سر می پروراند .
ما زندانیان که در راه دفاع از حقوق انسانی، آزادی همگانی وعدالت مردم جهان ومیهن خود در بند ۳۵۰ عمر می گذرانیم وما که خود را هم بسته ی کارگران جهان و ایران می دانیم، از این جنایت بشری به خشم آمده ایم. گر چه نمی توانیم آن را جز از این طریق ابراز داریم.
درحالی که دست ما برای یاری کارگران کشورمان کوتاه است که با بیکاری بی سابقه و گسترده و گرانی سرسام آور و دستمزدهای مادون حداقلی روبه رویند و امکان تشکل و اعتراض از ایشان سلب شده است، همدل و همصدا با کارگران آگاه و مردم آزادیخواه جهان این جنایت را محکوم می کنیم که بی شک از چهره های عریان همه روزه ی سرمایه داری جهانی است و دل واندیشه و بازوی خود را در کنار مقاومت معدنچیان افریقایی می گذاریم.
به جانباختگان ادای احترام می کنیم و همدردی عمیق خود را با داغ دیدگان ابراز می داریم.

فریبرز رییس دانا، سعیدمتین پور، رضا شهابی، فریدون صیدی راد، سعید جلالی فر، بهنام ابراهیم زاده