نفس در قفس

حمید بابایی از زندان اوین: اینجا خبری از اعتدال و تدبیر و امید نیست

1-فوریه-2014

گروه خبری: دانشجویان -

سایت نفس در قفس: حمید بابایی دانشجوی مقطع دکترا در دانشگاه لی یژ بلژیک که پس از ورود به ایران، به اتهام جاسوسی بازداشت و به ده سال حبس محکوم شده است، ضمن انتقاد از رفتارهاى زشت و به دور از اعتدال وزارت اطلاعات، از دیدار هم دانشگاهی ها و اساتید سابق خود از دانشگاه صنعتی شریف و سایر دانشگاهها، در زندان اوین ابراز خوشحالی می کند.

 

او طی نامه ای که توسط “کمپین صلح فعالان در تبعید” منتشر شده، اعلام کرده است که “همه جاى ایران سراى من است حتى اگر خاکى از آن اوین باشد.”

 

متن کامل نامه آقای حمید بابایی به شرح زیر است:

 

 

همه جاى ایران سراى من است حتى اگر خاکى از آن اوین باشد

 

در طى مسافرتى که به ایران داشتیم وقایع ناگوار و غیر انسانى برایمان رقم خورد و مسافرت و تعطیلاتمان تبدیل به یک تراژدى غمبار براى خودم و همسرم گشت. و دستگاه اطلاعاتى با رفتار سرشار از رأفت اسلامى خود، استقبالى گرم از خودم و همسرم به عمل آورد.

 

آنچه در این مدت از نحوه برخورد وزارت اطلاعات متوجه شدم این است که این نهاد امنیتى بسیار درمانده، دستپاچه و ناتوان از احاطه بر بسیارى از مسائل بوده و اقدامات و تصمیمات نادرست و رایج در سایر ارگان هاى کشور، در این وزارت خانه نیز رواج دارد این نهاد امنیتى عدم توانایى خود را با ارعاب و محکوم کردن مردم پوشش مى دهد و با زندانى کردن افراد بى گناه قدرت نمایى مى کند تا ایجاد ارعاب و ترس کند. حتى بسیارى در این بین قربانى مى شوند تا براى سایرین ایجاد ترس و ارعاب شود.

 

به راستى که کشور عزیزمان غرق در هرج و مرج شده است. براى مردمى با چنین فرهنگ غنى و ریشه تاریخى چنین وضعیتى بسیار اسفناک است. اینجا سرشار از شگفتى و حرفهاى متناقض است. دورادور که حرف هایى دولتمردان را مى شنیدم با شوقى بسیار و به عزم خدمت به میهنم به ایران آمدیم اما افسوس که روزى درد نصیبمان گشت. از روز اول تا کنون شاهد رفتارهاى به شدت زشت و به دور از اعتدال وزارت اطلاعات بوده ایم که به هیچ وجه مستحق آن نبودیم.

 

از روز اول تاکنون حتى یکبار به وضوح تفهیم اتهام نشدم و حتى در دادگاه نیز کیفر خواستى برایم خوانده نشد و در کمال شگفتى دیدم که به تحمل ۶ سال حبس تعزیرى محکوم شدم این چگونه سیستم قضایى است که اجازه مى دهد از یک سو افرادى با فساد هاى مالى بیشمار اقتصادى در جامعه جولان دهند و از دستگیرى و محاکمه آنها عاجز و ناتوان است اما من که تمامى عمرم را صرف مطالعه و تحقیق براى کشورم کرده ام به چنین سرنوشتى دچار شوم در حالى که حتى یک مدرک علیه من ارائه نشده است.

 

بگذریم در اینجا یادآورى یک نکته برایم شیرین است. و به مانند مرهمى است بر آنچه به ما گذشت. آن نکته این است که خوشحالم که خود را در کنار هموطنان دربند خود، در بند ٣۵٠ اوین مى بینم اینجا از نزدیک به واقعیات و حقایقى رسیدم که در هیچ کتاب و روزنامه و سایت شبکه تلویزیونى یافت نمى شود.

 

اینجا هم دانشگاهى هاى قدیمى من در دانشگاه شریف محبوس اند و پس از سال ها توانستم بار دیگر آنها را از نزدیک در بند ٣۵٠ اوین ملاقات کنم. اینجا تعدادى از نخبگان و اساتید دانشگاههاى برتر کشور، فعالین کارگرى، مدنى و دانشجویى محبوس اند، افرادى که سالیان عمر خود را وقف پیشرفت سازندگى و آبادانى کشور کرده اند. اینجا دانشگاه است. اینجا اوین است. اینجا خبرى از اعتدال و تدبیر و امید نیست. اینجا مردمانى زحمتکش و مغزهایى مشکل گشا مورد بى مهرى قرار گرفته اند و با احکامى ظالمانه محبوس اند. اینجا در نهایت تاسف احکامى قرون وسطایى حاکم است. اینجا مردمى درد آلود محبوس اند و به قول مهدى اخوان ثالث:

 

بى شک اینجا دیگر اقلیمى است

 

هیچ مى دانى که زندان چیست؟ از کدامین قاره است این بوم؟

 

هیچ مى دانى که این بوم، آشیان، این شوم، از چه اقلیمى است؟

 

اصلش اول یادگار از کیست؟

 

حمید بابایی – بند ٣۵٠