خراسان رضوی؛ میانگین سن ازدواج دختران در “شهرستان زاوه” ۱۱ سال است
14-می-2018
گروه خبری: کودکان -
سایت نفس در قفس: علی باغدار دلگشا مشاور استاندار خراسان رضوی در امور جوانان گفت که میانگین سن ازدواج دختران در شهرستان زاوه ۱۱ سال است.
به گزارش تابناک، علی باغدار دلگشا در نشست «کودکی فراموش‌شده؛ بررسی پدیده کودک همسری از منظر قانونی و فقهی» که در تالار رجایی دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، مطرح کرد: “طبق آماری که در سال ۹۶ اعلام شد، ۶۳ هزار مورد ازدواج دختران زیر ۱۵ در تهران صورت پذیرفت”.
وی افزود: “میانگین اسف‌بارتر این است که در برخی از شهرستان‌های خراسان رضوی، مانند شهرستان زاوه، میانگین سن ازدواج دختران ۱۱ سال است”.
باغدار دلگشا خاطرنشان کرد: “در شهرستان‌های بسیار کوچک با نمونه‌هایی مواجه هستیم. این تضاد و دوگانگی میان قوانین عرفی واجتماعی و قوانین شرعی و دینی وجود داشته است و حل‌کردن آن بسیار دشوار است”.
مشاور استاندار خراسان رضوی در امور جوانان ادامه داد: “از یک جهت ما طرح‌نامه‌ای را در دستگاه دولتی به نام برنامه ششم توسعه داریم که تعریف می‌کند، ایران تا سال ۱۴۰۰ یا ۱۴۰۴ به چه جایگاهی باید برسد و در این برنامه توسعه اشاره می‌کند که غیر از افغانستان و دو کشور آسیایی دیگر، ایران حداقل در یک مساله جنسیتی از تمام کشورهای آسیایی عقب‌تر هست از توسعه جنسیتی، آموزش جنسیتی و بسیاری از این موارد”.
باغدار دلشگا با اشاره به اینکه «حقیقت مطلب این است که باید بپذیریم که در سه خرده سیستم جامعه شناختی تغییر را ایجاد کرده‌ایم و در یکی نه»، افزود: “در حوزه اقتصادی ساختارهای اجتماعی ما تغییر کرده در حوزه آموزشی ساختارهای اجتماعی تغییر کرده در ساختار سیاسی در حال تغییر هستیم هر چند هنوز برخی از اصلاحات مانند رجل سیاسی در حال درگیری است، اما ساختار حقوقی ما تغییر نکرده یا سیستم دیگر مثل حقوق ما به عقب برگرشته و باید ساختار حقوقی ما مثل بقیه به جلو برود”.
وی مطرح کرد: “ارزش و سختی کاری که نمایندگان در فراکسیون زنان در حال انجام آن هستند این است که مراودات و رایزنی‌های مختلفی دارند تا برای این که دو سال سن ازدواج را تغییر دهند والبته این دو سال ارزشمند است”.
مشاور استاندار خراسان رضوی در امور جوانان اظهار کرد: “نکته‌ای که می توانم بگویم این است که خوشبختانه افراد دغدغه‌مندی وجود دارند که اندکی این ساختارها تغییر دهند، مورد اول فرهنگ‌سازی‌ای است که سازمان‌های مردم نهاد انجام می دهند و دو ظرفیت گسترده‌ای است که روحانیت دگراندیش ما باید این را به حوزه ببرند”.