نامه‌ی مریم اکبری منفرد و گلرخ ایرایی از زندان اوین به مناسبت روز جهانی زن
7-مارس-2019
گروه خبری: زنان -
سایت نفس در قفس: مریم اکبری منفرد و گلرخ ابراهیمی ایرایی، دو زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین نامه‌ای به مناسبت ۸ مارس روز جهانی زن منتشر کردند.
آنها در این نامه ضمن شرح کوتاهی از تاریخ مبارزات زنان برای نیل به برابری جنسیتی در ایران به بخشی از تبعیض‌های موجود علیه زنان در کشور پرداخته‌اند.
متن کامل این نامه که برای انتشار در اختیار «نفس در قفس» قرار گرفته، در پی می‌آید:
روز جهانی زن را به زنان جهان و به زنان آزاده تبریک می‌گوییم. به تمامی زنانی که علیه حکومت‌های مرتجع و زن ستیز پیشتاز بوده و هستند، به زنان والا و رهایی که بن‌بستها و عجز و ناتوانی را در نوردیدند و همواره به تحقق آزادی و رهایی مردم و کشورشان می‌اندیشند.
تاریخ جهان نشان می‌دهد دو مقوله‌ی آزادی و برابری مورد توجه همه‌ی مبارزات سیاسی و اجتماعی بوده و هست و این دو با یکدیگر رابطه متقابل دارند. آزادی بدون وجود برابری جنسیتی منجر به غیر آزادی می‌شود و نابرابری اجتماعی منجر به بی‌ارزش شدن آزادی می‌گردد.
مطالعه‌ی وضعیت زنان در طول تاریخ نشان می‌دهد که نابرابری‌های اجتماعی و سیاسی زنان بیش از هشت هزار سال است که پدید آمده است. مساله زنان فقط مساله زنانه نیست و هر کس به مساله زنان می‌پردازد به کل جامعه توجه دارد.
زنان ایران نیز در طول تاریخ ثابت کرده‌اند که همیشه در خط مقدم نبرد علیه تبعیض جنسیتی بوده‌اند. نخستین دوره در تاریخ ایران که زنان به طرح مطالبات خود پرداختند همانا حضورفعال آنها در دوران مشروطه است که تا امروز هم‌چنان ادامه دارد.
به گواه اغلب کارشناسان و مدافعان حقوق زنان، ایران تنها کشوری در جهان است که هزاران زن در آن به دلیل مخالفت با ظلم وستم اعدام شده و یا زیر شکنجه به قتل رسیده‌اند. در دهه ۶۰ هزاران زن و دختر جوان و زنان باردار و مادران سالخورده به خاطر بیان عقیده اعدام شدند. آنها حدود یک سوم شهدای راه آزادی ایران را تشکیل می‌دهند.
امروزه در حاکمیت اسلامی ایران جزئی‌ترین خواسته‌های زنان قابل اجرا نیست، حق طلاق یک جانبه به مردان تعلق دارد و حضانت کودکان مربوط به مردان است.
تحمیل حجاب اجباری که از جزئی‌ترین حقوق زنان به شمار می‌رود حقی که از ۱۱ اسفند ۵۷ از زنان دریغ شد و مجری اجرای این طرح همانا رئیس جمهور دولت کنونی «روحانی» بود (دولتی که اینک ۸۷ مورد اعدام زن در کارنامه حکومتی خود دارد). لایحه منع خشونت علیه زنان را تبدیل به لایحه تامین امنیت زنان کرده‌اند و ۴۰ ماده از ۹۰ ماده آن را حذف نموده‌اند. همین لایحه هم ۱۲ سال بعد از پیشنهاد به مجلس هم چنان پشت تصویب مانده … نمونه دیگر لایحه افزایش سن ازدواج دختران است که کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس به بهانه عدم ضرورت تاکنون با تصویب آن مخالفت کرده است.
و چنان‌چه همه شاهد بودیم نه در دوران اصلاحات و نه در دوران اعتدال هیچ‌گونه تغییری در شرایط حقوقی زنان به عمل نیامده است.
در۱۹۷۰، در انقلاب کبیر فرانسه الیپ دوگوژ بر اساس اعلامیه حقوق بشر فرانسه اعلامیه حقوق زنان را صادر کرد و او در همان زمان اعلام کرد وقتی زن حق دارد اعدام بشود پس باید حق داشته باشد پشت تریبون قرار بگیرد. پس زنان محکوم نیستند هم مورد خشم و ستم قرار گیرند و هم اعدام و شکنجه بشوند و هم تا ابد سکوت کنند.
زنان ایران زمین در ۴۰ سال کذشته هرگز در مقابل دیکتاتوری دینی سکوت نکردند و دو شادوش مردان به صفوف مبارزه علیه استبداد مذهبی پیوستند. آنها خواستار حقوق خود بوده و بهای آزادی را می‌پردازند تا تاریخ میهن‌شان ورق بخورد تا ایران را احیا کنند.
به امید آن روز
مریم اکبری منفرد – گلرخ ابراهیمی ایرایی
بند زنان زندان اوین
اسفند ۹۷