وضعیت دشوار علی عجمی در زندان رجایی شهر
29-سپتامبر-2011
گروه خبری: دانشجویان -
سایت نفس در قفس: علی عجمی فعال دانشجویی در حالی در حال گذراندن روزهای پایانی دوران محکومیت خود است که طی این مدت از حقوق اولیه یک زندانی سیاسی از جمله تلفن و مرخصی محروم بوده است. این در حالی است که والدین پیر وی توانایی تحمل مسافت طولانی سبزوار تا کرج را نداشته و ماهها در بی خبری از وضعیت فرزندشان بسر برده اند و چهار ماهی یکبار می توانند به ملاقات علی بروند.
جواد عجمی برادر علی در خصوص آخرین وضعیت او به “جرس” می گوید: “از بیست روز پیش که برادرم را ملاقات کردم دیگر اطلاعی از وضعیت او ندارم. ما در شهرستان سبزوار زندگی می کنیم و باید از سبزوار تا زندان رجایی شهر کرج برای بیست دقیقه ملاقات این مسیر طولانی را طی کنیم و بخاطر همین مسافت راه طولانی نمی توانیم هر هفته به ملاقات علی برویم. علاوه بر اینکه پدر و مادرم هم مسن هستند و نمی توانند برای ملاقات فرزندشان این سختی را از نظر جسمانی تحمل کنند. الان پدر و مادرم سه ماه پیش توانستند بیایند فرزندشان را ملاقات کنند و نمی توانند این مسافت طولانی را تحمل کنند. خود مسئولین باید وضعیت یک پدر و مادر پیر را درک کنند که در چه شرایط دشوار و دلتنگی بسر می برند و چقدر از دوری علی در رنج بسر می برند…”
علی‌اکبر عجمی دانشجوی رشته حقوق دانشگاه تهران و فعال دانشجویی طیف چپ و سردبیر نشریه دانشجویی دنیای بهتر در آن دانشگاه است و از جمله دانشجویانی بود که در یورش به خوابگاه دانشگاه تهران در سال ۸۸ دچار آسیب شد. عجمی در تاریخ ۲۱ بهمن ماه ۱۳۸۸ در محل زندگیش ، روستایی از توابع سبزوار در شرق ایران توسط نیرو‌های امنیتی بازداشت شده بود. وی چند روز را رد بازداشتگاهی در سبزوار گذراند و سپس به زندان اوین تهران و سلول های انفرادی بند ۲۰۹ آن منتقل شد و نزدیک به ۱۰۰ روز را در بند ۲۰۹ زندان اوین در بازداشت و بلاتکلیفی به سر برد. این فعال دانشجویی در روز ششم بهمن ماه به زندان رجایی شهر کرج منتقل و تاکنون در شرایط دشوار این زندان دوران محکومیت خود را سپری می‌کند و کمتر از سه ماه به پایان دوران محکومیتش باقی نمانده است
وی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی محاکمه و به اتهام تبلیغ علیه نظام و تبانی علیه نظام به ۴ سال حبس تعزیری محکوم شد که این حکم در دادگاه تجدیدنظر استان تهران به ۲ سال زندان کاهش پیدا کرد.
جواد عجمی با ابراز ناراحتی از وضعیت برادرش ادامه می دهد: “علی رشته حقوق می خواند و فقط سه ماه از پایان درسش مانده بود که او را در سبزوار دستگیر کردند و بعد از انتقال به زندان مشهد به اوین منتقل شد بعد هم که حکم زندان برایش صادر کردند. ابتدا برای علی به اتهام تبلیغ علیه نظام چهار سال حکم صادر کردند که این حکم در دادگاه تجدید نظر شکست و به دو سال کاهش پیدا کرد. الان یکسال و هشت ماه است که علی در زندان است و هشت ماه است که به زندان رجایی شهر منتقل شده است. بخدا اینقدر این شرایط “دردناک” است که اصلا نمی دانم چه بگویم و از کدام درد بگویم؟”
روز گذشته خانواده‌های زندانیان سیاسی زندان رجایی‌شهر از اعمال محدودیت‌های جدید برای این زندانیان خبر دادند. خانواده‌ها می‌گویند این روزها ضرب و شتم زندانیان سیاسی در زندان رجایی‌شهر متداول شده و نگهبانان و مسئولان زندان، زندانیان و به ویژه زندانیان سیاسی را به هر بهانه‌ای مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند. پیش از این مسعود باستانی، روزنامه‌نگار، مقابل چشمان مادر و همسرش مورد ضرب و شتم ماموران زندان رجایی‌شهر قرار گرفته بود. هفته گذشته نیز علی عجمی و جعفر اقدامی، هنگامی که به بهداری این زندان منتقل می‌شدند، مورد ضرب و شتم ماموران زندان قرار گرفتند و پس از اعتراض به این شرایط به سلول انفرادی فرستاده شدند
برادر علی عجمی با اشاره به شرایط اسفبار زندان رجایی شهر می افزاید: “شرایط زندان رجایی شهر “بسیار” نامناسب است. علی از زمانیکه به آنجا منتقل شده بسیار ناراحت و تحت فشار است، زیرا با زندانیان جرایم دیگر هم نگهداری می شوند و سیاسی ها جدا نیستند. از زمان انتقالش به زندان رجایی شهر وضعیت جسمانی اش بد شده و رسیدگی هم نمی شود. باز زندان اوین بود کمی شرایطش نسبت به الان بهتر بود. در این آخرین ملاقاتی هم که با علی داشتم خیلی حالش بد بود ورم داشت و از نظر روحی هم خوب نبود این در حالی است که علی قبل از زندان بسیار حالش خوب بود و هیچ ناراحتی جسمی نداشت.”
جواد عجمی با تاکید بر محرومیت برادرش از حقوق اولیه یک زندانی سیاسی ادامه می دهد: “در این مدت هم علی از حق مرخصی محروم بوده و هر چه خودش و ما برای مرخصی اقدام کردیم هیچ پاسخی نگرفتیم. به دادستانی نامه نوشتیم اما نه جواب دادند و نه مرخصی و واقعا نمی دانیم چه باید کرد و به کجا برای حقوق اولیه عزیزانمان مراجعه کنیم؟ علی از حقوق اولیه و ابتدایی “تلفن”، “ملاقات حضوری” و مرخصی محروم است فقط در این مدت یکبار به ما ملاقات حضوری دادند.”
برادر این فعال حقوق بشری در پایان خطاب به مسئولین می گوید: “اگر کسی صدای این پدر و مادر پیر را می شنوند و درد آنها را می فهمد، یک مرخصی به فرزندشان بدهد یا حداقل یک ملاقات حضوری دیگر بدهند تا کمی از درد و رنج این پدر و مادر پیر کاسته شود و با دیدن و در آغوش کشیدن فرزندشان دل آنها شاد شود.”
قابل ذکر است، در خصوص وضعیت و شرایط زندان رجایی شهر جمعی از زندانیان سیاسی این زندان در نامه ای به رییس قوه قضاییه با اشاره به توهین، تنبیه بدنی و هتک حرمت و حیثیت زندانیان توسط ماموران زندان، خواستار اعزام هیاتی ویژه برای تحقیق و گفتگو با زندانیان جهت کشف حقایق شده اند
در بخشی از این نامه آمده است: “تنها طی شش ماه گذشته هشت تن از زندانیان سیاسی-امنیتی مستقر در سالن دوازده به شیوه های گوناگون با توهین،تنبیه بدنی و هتک حرمت و حیثیت مواجه شده اند که متاسفانه هر گاه احدی از ایشان درصدد تظلم خواهی برآمده است با شیوه های بسیار حرفه ای و فرار به جلو از جمله ایراد تهمت و گزارشهای غیر واقعی و پرونده سازی آنانرا مجبور به عقب نشینی کرده و یا از ترس افزوده شدن برقرار محکومیت جدید،آنانرا از طرح و پیگیری شکایت بازداشته اند.”