پیام شاهرخ زمانی از زندان رجایی‌شهر کرج
18-آوریل-2014
گروه خبری: کارگران و اصناف -
سایت نفس در قفس: شاهرخ زمانی، کارگر زندانی در زندان رجایی‌شهر کرج در یک پیام صوتی از این زندان ضمن تشکر از حمایت‌های اعلام شده از وی خواستار یاری خود در رسیدن به حقوق قانونی‌اش شد.
این عضو زندانی سندیکای نقاشان و کارگران تزئینات ساختمان در این پیام صوتی اعلام کرده است که تا بازگشت به بند سیاسی زندان رجایی‌شهر کرج به اعتصاب غذایش ادامه خواهد داد.
متن کامل این پیام که توسط «کمیته حمایت از شاهرخ زمانی» منتشر شده، عینا در پی می‌آید:
خطاب به کارگران و تمامی نهادهای مردمی و حقوق بشری،
دشمنی باندهای قانون‌شکن با فعالین کارگری تمامی ندارد!
من، شاهرخ زمانی، فعال سندیکایی که بدون کوچک‌ترین سند اتهامی و یا بازجویی شفاهی و کتبی در دادگاه فرمایشی و با حکمی سفارشی به ۱۱ سال زندان محکوم شده‌ام، در پی ۳۸ روز اعتصاب غذا و مهم‌تر از آن همت، پشتکار و مبارزه‌ی شکوهمند تشکل‌های کارگری و مردمی در سطح ملی و جهانی که حکومت را وادار به عقب‌نشینی کردند روز دوشنبه ۲۵ فروردین ۱۳۹۳ از زندان مواد مخدر قزلحصار به زندان رجایی‌شهر برگردانده شدم. اما از همان بدو ورود به گفته و اقرار ماموران قرنطینه به دستور مردانی رییس این زندان که معمولا زندانیان سیاسی را بیش‌تر از ۲ ساعت در قرنطینه نگه نمی‌دارند، مرا از ساعت ۴ عصر دوشنبه تا ساعت ۵ عصر سه‌شنبه ۲۶ فروردین مرا در آن‌جا نگه داشته و سپس به جای بند سیاسی به اندرزگاه ۳ سالن ۸ غیرسیاسی دادند. من علی‌رغم این‌که از روز دوشنبه، ساعت ۶ عصر به دنبال تحقق خواسته‌ام اعتصاب غذایم را شکسته بودم اما به دنبال برخورد فریب‌کارانه‌ی مسولین از ساعت ۵ عصر روز سه‌شنبه ۲۶ فروردین اعتصاب غذایم را شروع کرده و تا بازگشت به بند سیاسی، سالن ۱۲ به اعتصاب غذایم ادامه خواهم داد.
این دشمنی آشکار مردانی و دیگر مسولین حکومت با فعالین کارگری در قانون‌شکنی و عدم رعایت آیین‌نامه‌ی داخلی سازمان زندان‌ها در تفکیک جرایم و شکنجه‌ی روحی و جسمی فعالین سندیکایی، یادآور برخوردهای خودسرانه و قانون‌شکنانه‌ی سعید امامی‌ها، باند سیاه هیوا [تاب]، قاضی مرتضوی و حدادها می‌باشد که آگاهانه و عامدانه در دفاع از باندهای چپاول‌گر ثروت‌های عمومی هرگونه فعالیت قانونی کارگران برای احقاق حقوق حقه‌ی خود را از طریق زندان و قلع و قمع اعتصابات کارگری مورد سرکوب وحشیانه قرار داده و کلیه‌ی قوانین حمایتی کشوری را لگدمال می‌کنند تا غارت‌گران و بهره‌کشان در سایه‌ی امنیت ایجاد شده [توسط] آن‌ها به بهای فلاکت، بی‌کاری و بی‌خانمانی کارگران و ستمدیدگان و گرسنگی بچه‌هایشان ارقام تریلیونی روی هم انباشت کنند.
این جیره‌خواران با مواجب مافیای ثروت و قدرت در زندان نیز دست از شکنجه و آزار و اذیت نمایندگان کارگری و مردمی برنمی‌دارند و با خودمحوری افرادی مانند مردانی، علاوه بر مواردی چون انتقال غیرقانونی به زندان مواد مخدر [قزلحصار]، نگه‌داری طولانی مدت در شکنجه‌گاهی به نام قرنطینه، ندادن مرخصی و ملاقات حضوری، ندادن تلفن، نبردن به بهداری در شرایط تنگی نفس و خفگی شدید، ضرب و شتم و پرخاش و توهین‌های سفارشی مسولین از طریق ماموران رذل و دون‌پایه، ندادن لباسی که خود زندان آن را تایید کرده و ده‌ها شکنجه‌ی روانی و جسمی دیگر، اما مساله در این‌جا خاتمه نمی‌یابد، مکمل این روند آزار و اذیت سازمان‌یافته و سیستماتیک در هماهنگی با قوه‌ی غیرمستقل قضاییه و در جهت تکمیل و لاپوشانی جنایت خود، پرونده‌سازی‌ها شروع می‌شود. جای ظالم و مظلوم و ستم‌گر و ستم‌دیده عوض شده و ستم‌گر علاوه بر ظلم و جور فراوان در حق زندانی، از مظلوم هم شکایت می‌کند. روز شنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۳ مرا به بازپرسی شعبه‌ی ۷ انقلاب کرج برای این‌که بیانیه‌ای که روحم [هم از آن] خبر نداشته داده‌ام، فرا می‌خوانند و روز چهارشنبه ۲۷ فروردین دادیاری شعبه‌ی ۱۳، سالاری دوست صمیمی و جان جانی مردانی به خاطر توهین به مامور و مقامات و آشوب و بلوا در زندان تفهیم اتهام می‌کند. سناریوهایی از پیش طراحی شده برا خسته و مستهلک [کردن] و تخریب روحیه‌ی یک فعال کارگری که در اثر اعتصاب غذا ۲۳ کیلو لاغر شده و با تنگی نفس شدید، نای راه رفتن و صحبت کردن ندارد. در حالی که زمین‌خواران، دزدان و چپاول‌گران هزاران میلیاردی بیت‌المال مانند رحیمی آزادانه در کشور رژه می‌روند.
در این میان چیزی که دشمنان قسم‌خورده‌ی کارگران محرومین درک نمی‌کنند این است که حتی مرگ هم برای مدافعین و مبارزین شرافت مظلومین و در راه رهایی آن‌ها از ستم و ناعدالتی افتخاری بزرگ و جاویدان می‌باشد.
من ضمن درود و خسته نباشید به تمامی مبارزین و عدالت‌خواهان مخصوصا صدها سندیکا و تشکل مستقل کارگری و مردمی که با مبارزه‌ی خود از من به عنوان قطره‌ای ناچیز از اقیانوس بی‌کران چندمیلیاردی خانواده‌های کارگری حمایت کرده‌اند اعلام می‌کنم تا رسیدن به حقوق قانونی خود و هم‌زنجیرانم لحظه‌ای از پای نخواهم نشست. از تمامی هم‌قطاران و نهادهای مدافع حقوق انسان‌ها می‌خواهم یار و یاور من در این مبارزه باشند.
پنج‌شنبه ۲۸ فروردین۱۳۹۳
اندرزگاه ۳ سالن ۸ غیرسیاسی
زندان رجایی‌شهر کرج
فعال کارگری، شاهرخ زمانی