نفس در قفس

در باب اعتصاب غذای معلم دربند، محمود بهشتی / همراه حسینی

6-می-2016

گروه خبری:

بدن یک زندانی هم‌چون صخره‌ها و جمجمه‌های اعصار پیشین که همواره بر چیزی دلالت می‌کند میل معنابخشی به تاریخ را باز می‌نمایاند. بدن یک زندانی تبدیل به محمل مقاومت می‌شود، مقاومتی که با گوشت و پوست و خون تاریخ را گواهی می‌دهد.

بدن یک زندانی که به قول میشل بن سایق فرمان نهایی را چه در سویه‌ی زایای خود و چه در لغزش به ورطه‌ی ویرانی شخیصتی صادر می‌کند مفهوم هر فراشد و هر واپس‌گردی را به هرآن‌چه وجدان و شرافت و پستی است تعین می‌بخشد.

در مقابل حکومت‌ها که در تعرض به جسم و روان، قصد دارند آخرین بقایای اراده‌ی زندانی را درهم‌بشکنند، با اعتصاب غذا زندانی با بدن خود تمام حیله‌ها و نیرنگ‌ها را درهم‌می‌شکند و معارضه‌ی انسانی خود را آغاز می‌کند. دشمن از اعتصاب غذا بیش از هر معارضه‌ی فکری می‌هراسد. اعتصاب غذا آخرین سنگر دشمن را فتح می‌کند و گردن‌کشانه او را مغلوب می‌کند.

بدن یک زندانی در اعتصاب غذا سیمای مرگی ظفرنمون پیدا می‌کند و در جایی که گمان می‌رود بدن‌ها متلاشی گشته‌اند حقیقت به نحو دیگری رخ می‌نماید. زندانی از بدن خود هیمه‌های آتشین برپا می‌کند، آتشی که  چشمان مجریان این ستمگری را خیره می‌سازد و به مرز جنون نزدیک می‌کند. مرگ زندانی و جنون عاملان و آمران فشار بر زندانی، هم‌چون ابراهیمی است که جسم‌اش را به مسلخ مرگ می‌برد تا گلستانی برای مردم بینوا رخ نشان دهد.

اعتصاب غذای یک زندانی در جایی که می‌رود تا همه چیز تمام شود زایش انسانی خود را می‌آغازد، در جایی که سخنی گفته نمی‌شود بدن زندانی بیان رسا و بلیغ دادخواهی علیه مستبدین خواهد بود.

اعتصاب غذا آخرین و هولناک‌ترین ابزار یک زندانی را نشان می‌دهد که زندانبان تمام روزنه‌های امیدش را خاموش ساخته است. زندانی با بدن خود می‌آید که مفهوم عدالت را از زیر پوست و گوشت و خون بیرون بکشد و بدین طریق زندگی‌اش را در گرو حقیقت می‌گذارد.

مرگ یک زندانی در هنگام اعتصاب غذا یا بر اثر تبعات این عمل خطرناک خود به خود سند محکومیت یک سیستم قضایی را فراهم می‌آورد. زندانی با مرگ خود همواره در حال بازگویی چیزی خواهد بود که چهره‌ی هر انسانی را سرخ خواهد کرد.

آن‌که اعتصاب غذا را خودکشی می‌داند و این عمل را تبدیل شدن زندانی به مامور شکنجه و جلاد مرگ خویش می‌داند و سلامت زندانی را تنها مورد قابل دفاع می‌داند بعد از دهه‌ها باید به سخن بابی ساندز ایرلندی گوش فرا دهد:

« به جای آنکه به من فشاور بیاورید که دست از اعتصاب غذا بردارم، بروید از دولت انگلیس بخواهید که دست از سر ما بر دارد. به دولت انگلیس فشار بیاورید.»

قوه ی قضایی مسئول مستقیم مرگ و صدمات فوق خطرناک جانی به معلم دربند، محمود بهشتی است که در اعتصاب غذای خشک به سر می‌برد و وجدان‌های بیدار را نگران کرده است.

دولت ایران اولین بار نیست که بر اثر حق‌کشی در برابر اعتصاب غذای زندانیان قرار می‌گیرد و با فشار مضاعفی که بر زندانی وارد کرده، وی را به مرز معامله با بدن خود می‌کشاند.

این حکومت بارها زندانیان سیاسی را به کام مرگ فرستاده است و این یک قتل است، نه خودکشی…