محکومیت استاد دانشگاه کاشان با حکم قطعی
14-جولای-2018
گروه خبری: دانشجویان -
سایت نفس در قفس: روحالله دهقانی استاد بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کاشان که در پی انتشار کتابش به یک سال حبس به اتهام “تبلیغ علیه نظام” محکوم شد در گفتگویی به تشریح جزییات این حکم پرداخت.
به گزارش انصاف نیوز، دهقانی در مورد حکم یک سال حبس تعزیری خود گفت: «در دادگاه اولیه به یک سال حبس تعلیقی به جرم تبلیغ علیه نظام محکوم شدم اما با اینکه حکم صادر شده بود من از آن خبر نداشتم تا اینکه بعد از یک سال احضاریهی دادگاه تجدیدنظر آمد. این عمل خلاف قانون است چراکه شاکی و متشاکی تا بیست روز میتوانند درخواست تجدید نظر کنند اما بعد از گذشت حدود یکسال بهنظرم با برخی فشارها تجدید نظر صورت گرفت و حکم تعلیقی من به حکم قطعی تغییر پیدا کرد.»
او در مورد این کتاب گفت: «عنوان کتاب منتشر شده “انسان،محیط و بیماری” است که به عوامل محیطی موثر بر سلامت انسان میپردازد که در سال ۹۳ با مجوز وزارت ارشاد چاپ شد ولی بعدا به مشکل خورد در این کتاب من عوامل محیطی موثر بر سلامت انسان را جمعآوری کردم که در دنیای امروز و به خصوص در جهان سوم یکی از مهمترین آنها عوامل اجتماعی است.
واقعیت این است که در وضع کنونی کشوری مثل افغانستان، کرم آسکاریس اهمیت ندارد بلکه عاملی مثل طالبان اهمیت دارد؛ در همهجای دنیا بروز جنگها و حوادث سیاسی مهمترین عواملی هستند که سلامت انسان را به خطر میاندازند و این در جهان سوم موثرتر است. من در این کتاب به اینگونه عوامل پرداختم. من هفت تا هشت سال از عمر خود را صرف چنین تحقیقاتی کردم، رییس مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت دانشگاه علوم پزشکی کاشان بودم و با تلاش خودم این مرکز را در کشور چهارم کردم اما به جای حمایت اینطور رفتار میکنند.»
دهقانی در مورد وضعیت شغلی خود پس از محکومیت گفت: «پس از این جریانات من بازنشستهی اجباری شدم و از طرف بعضی همکاران که مسوولیت دارند، جز تحقیر و توهین و ارعاب ندیدم؛ چهار سال است که پروندهی من درجریان است و الان من تقریبا خانهنشین شدهام اما استادهایی که نظرشان به نظر مسوولان نزدیک است تا هشتاد-نود سالگی کار میکنند این تبعیض، ظلم به دانشگاه است.
دانشگاه جایی است که در آن باید فضای نقد باز باشد و همه را هم بتوان نقد کرد. به من گفتند میخواهی معروف شوی سانسور میکنیم و نمیگذاریم معروف شوی. من نه وابسته به حزبی هستم نه تشکیلاتی که از من حمایت کنند، البته دانشجویان و بعضی از همکاران طی نامههایی از من حمایت کردند.»