کار اجبارى ۴٠ زندانى زندان مرکزی یاسوج، مصداق بردگی نوین است
23-ژانویه-2014
گروه خبری: زندانیان -
سایت نفس در قفس: فعالان کارگرى از شهر یاسوج از کار اجبارى ۴٠ کارگر زندانى در زندان مرکزى یاسوج، در یک پروژه ساختمانى در این شهر خبر مى دهند.
سایت کمیته هماهنگى برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، با انتشار این خبر افزود که این کارگران از ساعت ۷ صبح تا ۵ عصر بمدت ١٠ ساعت مجبور به انجام کار بدون مزد هستند و در پایان کار به شرط تامین دائمى وثیقه تعیین شده از طرف زندان براى این زندانیان، اجازه دارند تا شروع یک روز کارى دیگر به مرخصى بروند.
آبان ١٣٨۹، سردار حسین آبادى، رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر نیروى انتظامى، از راه اندازى اردوگاه‌هاى کار اجبارى در آینده نزدیک خبر داده بود. وى ضمن اشاره به موافقت وزرات کشور با احداث اردوگاه‌هاى کار اجبارى در حاشیه کلانشهرها، خرده فروشان مواد مخدر را اولین گروهى اعلام کرد که به این اردوگاه‌ها اعزام میشوند و در سخت‌ترین شرایط ممکن به فعالیت و کار می‌پردازند.
اسماعیل احمدى مقدم، فرمانده نیروى انتظامى جمهورى اسلامى ایران نیز با اشاره به تلاش براى ایجاد ١١ اردوگاه کار اجبارى، تاکید کرد: “در این اردوگاه‌ها به این افراد هیچ مهارتى آموزش داده نمی‌شود و آنها براى تنبیه تحت فشار کارى زیاد قرار می‌گیرند و معتقدیم بهترین راهکار براى مقابله با مواد فروشان بزرگ نیز اعمال مجازات‌هاى سنگین و زندان است.”
حدود یکسال پس از اظهارات فرمانده نیروى انتظامى جمهورى اسلامى ایران، غلامحسین اسماعیلى، رئیس سازمان زندانهاى ایران، از انتقال ده هزار زندانى جرایم مربوط به مواد مخدر، به اردوگاه‌هاى کار اجبارى خبر داد. و اکنون تارنماى “کمیته هماهنگى”، خبر از کار اجبارى ۴٠ زندانى، زندان مرکزى یاسوج در یک پروژه ساختمانى مى دهد.
طبق این گزارش تنها مزد این زندانیان پس از مدت ١٠ ساعت کار در یک پروژه ساختمانى در شهر یاسوج، مرخصى تا روز بعد کارى و دیدار با خانواده به شرط سپردن وثیقه اى دائمى به مسئولان زندان مى باشد.
تبصره ١ از ماده ٢٨ “حداقل مقررات معیار براى رفتار با زندانیان” تاکید دارد که هیچ زندانى در هیچ موقعیت انضباطى، نباید در خدمت زندان به کار گرفته شود و تبصره ۴ ماده ۷١ همین مقررات، کار ارائه شده به زندانى را تا حد حفظ و افزایش توانایى تامین زندگى شرافتمندانه، پس از آزادى زندانى، توصیه مى کند.
ماده ۶۶ این مقررات، بر آموزش و پرورش، ارشاد و آموزش حرفه اى، مددکارى اجتماعى، مشورت براى کاریابى، رشد و تحول جسمى و تقویت شخصیت اخلاقى، برحسب نیازهاى فردى هر زندانى، با توجه به پیشینه اجتماعى و کیفرى او، توانایى ها و قابلیت هاى جسمى و ذهنى او، طبع شخصى او، زمان محکومیت و امیدهاى او پس از آزادى؛ تاکید دارد.
این مقررات تاکید دارد که منافع زندانیان و آموزش حرفه اى آنان، نباید دستاویزى براى رسیدن به سود مالى از یک صنعت در زندان باشد. زندانیانى که به کار واداشته میشوند باید دستمزد دریافت کرده و اجازه داشته باشند حداقل بخشى از درآمدهاى خود را براى تهیه کالاهاى مجاز براى استفاده خود صرف کنند و بخشى از درآمدشان را براى خانواده خود بفرستند.
این مقررات تاکید دارد که در این روش باید پیش بینى شود بخشى از درآمدها به وسیله مدیریت زندان در صندوق پس انداز حفظ شود تا هنگام آزادى در اختیار زندانى گذاشته شود.
اطلاع دقیقى از اتهامات و احکام ۴٠ کارگر زندان سنندج که در یک پروژه ساختمانى در این شهر به کار واداشته شده اند، در دست نیست ولى هر اتهام و جرمى توجیه نقض حداقل مقررات معیار رفتار با زندانیان توسط جمهورى اسلامى ایران و نقض اعلامیه جهانى حقوق بشر، نخواهد بود.
اصول اساسى براى رفتار با زندانیان، طى قطعنامه ١١١/۴۵، در تاریخ ١۴ دسامبر ١٩٩٠ مجمع عمومى تصویب و به کشورهاى عضو اعلام شده است.
همچنین ایران از سال ١۹۴٨، اعلامیه جهانى حقوق بشر را پذیرفته و نسبت به مفاد آن متعهد شده است.
ماده ۴ این اعلامیه تاکید دارد که هیچ کس را نباید در بردگى یا بندگى نگاه داشت: بردگى و داد و ستد بردگان به هر شکلى که باشد، ممنوع است.
این رفتار مسئولان زندان یاسوج، گویاى شرایطى است که در آن ۴٠ زندانى، به کارى دست می‌زنند که از سوى آنها پذیرفتنى و مشروع نیست با اینهمه چاره‌اى جز تن دادن به آن ندارند و این مصداق بارز بردگى نوین در جمهورى اسلامى ایران است.
عدم اجازه به فعالیت سازمان‌هاى حقوق بشرى توسط جمهورى اسلامى ایران و نیز ممانعت حکومت از گردش آزاد اطلاعات موجب عدم دیده بانى مناسب سایر نقاط کشور به نسبت مرکز از سوى جامعه مدنى است و بر همین اساس اطلاعات دقیقى از زندانهاى واقع در شهرستانهاى مختلف در جمهورى اسلامى ایران در دست نیست و احتمال رفتار مشابه در خصوص کار اجبارى زندانیان، در سایر زندانیان نیز اعمال شده باشد.
در همین رابطه یک زندانی بند ۳۵۰ زندان اوین گفت: «در بند ۳۵۰ کار اجباری وجود ندارد ولی در سایر بندها، بخصوص بند شش که معرف به بند کارگری است زندانیان تمام کارهای زندان را انجام می دهند. از نظافت زندان تا بنایی و پرورش قارچ و نانوایی و تعمیرات آب و برق.»
او می گوید: «به طور کل تمام کارهای زندان به جز بخش اداری را زندانیان انجام می دهند.»