بعد از افزایش محکومیت‌ها به حکم ۳ ماه ممنوع الملاقاتی مریم اکبری منفرد این حکم به ۳ هفته کاهش پیدا کرد
2-سپتامبر-2022
گروه خبری: زنان - زندانیان -
نفس در قفس، ۱۱ شهریور ۱۴۰۱: در پی محکومیت گسترده حکم صادره از سوی شورای انضباطی زندان علیه مریم اکبری منفرد در زندان سمنان، روز جاری جمعه ۱۱ شهریور، طی ابلاغ کتبی این حکم به۳ هفته تقلیل پیدا کرد. طبق ابلاغ شفاهی مقامات زندان حکم اولیه، ۳ ماه ممنوع الملاقاتی این زندانی سیاسی بود.
به گزارش«نفس در قفس»، ارگان خبری لیگ حقوق بشر زندانیان ایران، طی حکم کتبی که روز جاری به مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی محبوس در زندان سمنان ابلاغ شده است، حکم ممنوع الملاقاتی وی به ۳ هفته کاهش پیدا کرده است.
روز سه‌‌شنبه ۸ شهریور۱۴۰۱، مقامات زندان سمنان طی ابلاغ شفاهی به خانم مریم اکبری منفرد را به مدت ۳ ماه از دیدار با خانواده‌اش محروم کردند.
این حکم در پی تنش ایجاد شده در سالن ملاقات به دلیل اجتناب دختران خانم منفرد از پوشیدن چادر زندان و خواستار ملاقات طبق روال بودند، صادر شده است.
روز چهارشنبه ۲ شهریور مریم اکبری منفرد از سوی رئیس سالن ملاقات زندان سمنان، خانم حسینی پور مورد ضرب و شتم قرار گرفت و معاون زندان مجید کردی در صدد بهانه تراشی برای جلوگیری از انجام ملاقات خانم اکبری منفرد با دخترانش بود.
مریم اکبری منفرد در اسفند ۱۳۹۹ بعد از ۱۲ سال حبس از زندان اوین به زندان سمنان تبعید شد.
بعد از تبعید به زندان سمنان، این زندانی سیاسی از حق تلفن محروم شده است و به او در حضور مامور حراست زندان اجازه تماس با خانواده می‌دهند.
خاطر نشان می‌شویم که مریم اکبری منفرد از دی ماه ۱۳۸۸ توسط نیروهای امنیتی اطلاعات بازداشت و طی یک روند دادرسی ناعادلانه توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست وقت قاضی صلواتی از بابت اتهام «محاربه» به ۱۵ سال زندان محکوم شد.
سه برادر و یک خواهر مریم اکبری منفرد در دهه ۱۳۶۰ در زندانهای حکومت جمهوری اسلامی اعدام شدند که از میان آنها یک خواهر به نام رقیه و یک برادر به نام عبدالرضا از شمار اعدام‌شدگان در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ هستند.
مریم اکبری منفرد در سال ۱۳۹۵ در خصوص دلیل اعدام و محل دفن خواهر و برادر خود به قوه قضاییه جمهوری اسلامی شکایت کرد. در مقابل مقامات امنیتی وزرات اطلاعات به جای رسیدگی به شکایت خانم منفرد او را تهدید کردند تا شکایت خود را پس بگیرد.
مسئولان قضائی اما نه تنها به شکایت او رسیدگی نکردند بلکه او را تهدید و دسترسی‌اش به درمان‌های ضروری را نیز قطع کردند.
در بهمن ۱۳۹۵، مریم اکبری منفرد شکایتی را در گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل ثبت کرد و از این نهاد خواست تا جمهوری اسلامی ایران را درباره پرونده و سرنوشت خواهر و برادرش مورد سئوال قرار دهند.
در پی این شکایت گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل رقیه و عبدالرضا اکبری منفرد، خواهر و برادر مریم را به عنوان«ناپدیدشده قهری» به رسمیت شناخت و از جمهوری اسلامی ایران خواست تا درباره سرنوشت آنها توضیح دهد.
مریم اکبری منفرد پس از ارائه شکایت در تاریخ ۲۶ مهر ۱۳۹۵، درباره اعدام اعضای خانواده‌اش در سال ۱۳۶۷، توسط دادستان تهران در یک اقدام تلافی‌جویانه از خدمات پزشکی محروم و تهدید به افزایش ۳ سال حکم زندان و تبعید به زندان سیستان و بلوچستان گردید.
در فروردین ۱۳۹۸، سازمان عفو بین‌الملل با صدور بیانیه‌ای خواستار آزادی فوری مریم اکبری منفرد شد و از مقامات ایران خواست تا به «آزار» و «شکنجه» او و خانواده‌اش پایان دهند. هم جنین عفو بین‌الملل در ۵ شهریور ۱۴۰۰ با صدور بیانیه‌ای به اقدام فوری برای نجات جان مریم اکبری منفرد فراخوان داد.