گزارش جانباختن علیاصغر بهشتی تحت شکنجه در پاسگاه انتظامی فریدن
7-دسامبر-2024
گروه خبری: زندانیان -
نفس در قفس، جمعه ۱۶ آذر ۱۴۰۳؛ روز سه شنبه ۱۳ آذر، یک زندانی که به اتهام جرایم مرتبط با «مواد مخدر» بازداشت شده بود، براثر شکنجه در پاسگاه انتظامی فریدن جان باخت.
به گزارش «نفس در قفس»، ارگان خبری لیگ حقوق بشر زندانیان ایران، روز سهشنبه، یک زندانی به نام علیاصغر بهشتی که به اتهام جرایم مرتبط با مواد مخدر بازداشت شده بود، در پی ضربوشتم و شکنجه در پاسگاه انتظامی شهرستان فریدن، واقع در غرب استان اصفهان، جان خود را از دست داد.
براساس اطلاعات بهدستآمده توسط گزارشگر «نفس در قفس» و نقل از یک منبع موثق، علیاصغر بهشتی پس از بازداشت بر اساس یک گزارش مبنی بر ظن به جرایم مرتبط با مواد مخدر، بلافاصله تحت ضربوشتم شدید و شکنجه قرار گرفت. وی در اثر شدت شکنجه از حال رفت و پس از بههوش آمدن، در وضعیت جسمانی وخیمی قرار داشت. بهشتی درخواست کمک پزشکی کرد، اما این درخواست با بیتوجهی مأموران و مسئولان پاسگاه مواجه شد و هیچ اقدامی برای بهبود وضعیت او صورت نگرفت.
پس از مدتی، علیاصغر بهشتی به حال خود رها شد و اندکی بعد بر اثر شکنجه و ضربات وارده درگذشت.
روز چهارشنبه، ۱۴ آذرماه ۱۴۰۳، پیکر علیاصغر بهشتی بدون صدور جواز پزشکی قانونی و تحت نظارت مأموران دفن شد. مأموران با تهدید و ارعاب، خانواده او را از انتشار خبر منع کردند.
این هشتمین مورد از قتل زیر شکنجه در بازداشتگاهها و زندانها است که از زمان آغاز ریاست جمهوری پزشکیان (از اول مردادماه ۱۴۰۳) توسط فعالان حقوق بشر افشا شده است.
اسامی هفت قربانی دیگر که در این دوره تحت شکنجه جان باختهاند به شرح زیر است:
۱. سید محمد موسوی – پاسگاه نیروی انتظامی لاهیجان
۲. معصومه هویزات – زندان سپیدار اهواز
۳. کمیل ابوالحسنی – بازداشتگاه تنکابن
۴. یک زندانی ناشناس – اداره آگاهی گیلانغرب
۵. امیررضا حامدی عثمانوندانی – پاسگاه احمدسرگوران
۶. مازیار مودب – بازداشتگاه رشت
۷. اکبر غفاری – اداره آگاهی ملکان
بیعملی در برابر قتلهای زیر شکنجه در بازداشتگاهها و زندانها نشاندهنده سازمانیافته بودن این خشونتها است. این حوادث گواهی بر حمایت ضمنی قوه قضائیه از مأمورانی است که بدون ترس از عواقب، مرتکب جنایت میشوند. ادامه این وضعیت، نقض آشکار حقوق بشر و تهدیدی جدی برای جان بازداشتشدگان در ایران است.
لیگ حقوق بشر زندانیان ایران، ضمن محکوم کردن این اقدامات فراقانونی، فراخوان به ضرورت اقدام فوری از سوی نهادهای بینالمللی برای پایان دادن به خشونتهای سیستماتیک در ایران میدهد.