بد رفتاری به خاطر حقیقت جویی و عدالت خواهی؛عفو بین الملل طی بیانیه ای خواستار اقدام فوری برای نجات مریم اکبری منفرد شد
27-آگوست-2021
گروه خبری: زنان - زندانیان -
نفس در قفس، ۵شهریور ۱۴۰۰: عفو بین الملل روز جاری، ۵ شهریور ۱۴۰۰، با صدور بیانیه ای نسبت به وضعیت غیر انسانی زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد واکنش نشان داده و خواستار اقدام فوری شد.
عفو بین الملل در این بیانیه نوشته است: « از اسفند ماه ۱۳۹۹ تا کنون، زندانی عقیدتی مریم اکبری منفرد، به تلافی نامه های سرگشاده ای که در محکومیت نقض حقوق بشر از سوی مقامات جمهوری اسلامی، و حقیقت جویی و عدالت خواهی برای خواهرو برادرش که در سال ۱۳۶۷ قربانی ناپدید سازی اجباری و اعدام های فراقضایی و مخفیانه شدند، درشرایطی ظالمانه و غیر انسانی در زندانی دوراز خانواده، در استان سمنان نگه داشته شده است.او نزدیک به ۱۲ سال است که به ناحق زندانی شده است.»
عفو بین الملل در ادامه این بیانیه با اشاره به وضعیت بازداشت و نگهداری مریم اکبری در زندان نوشته است: «نززدیک به ۱۲ سال است که زندانی عقیدتی مریم اکبری منفرد، نا عادلانه به زندان افتاده است. تنها به دلیل داشتن ارتباط و نامه نگاری با اقوامش که در خارج زندگی می کنند و از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران هستند.
در اقدامی خلاف قوانین بین المللی و قوانین ایران، مبنی بر لزوم نگهداری زندانی تا حد ممکن در نزدیکی خانه اش، خانم اکبری منفرد در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۳۹۹، به طور ناگهانی از زندان اوین در تهران به زندانی دور در استان سمنان منتقل شده است. زندانی که ۲۰۰ کیلومتر از محل زندگی خانواده او فاصله دارد.
دادستانی و مقامات زندان تا کنون از ارائه هرگونه دلیلی به خانواده وی برای انتقال او، و یا توضیح اینکه چه کسی دستور این انتقال را داده است خودداری کرده اند. برای مجازات بیشتر او، از خرداد ۱۴۰۰ تا کنون، از ملاقات اوبا خانواده اش نیز جلوگیری شده است. و او تنها مجاز است روزی چند دقیقه در حضور یک مقام اطلاعاتی، از طریق تلفن با خانواده اش صحبت کند.
انتقال او پس از انتشار نامه های سرگشاده اش از داخل زندان صورت گرفته است، نامه هایی که به منظور حقیقت جویی و عدالت خواهی برای قربانیان ناپدید سازی های اجباری گروهی،و اعدام های مخفیانه و فراقضایی زندانیان در سال ۱۳۶۷ نوشته شده ، که برادر و خواهر خود او نیز در میان آنان بوده‌اند.
برای سالها، مقامات وزارت اطلاعات تهدید کرده اند که چنانچه به اعتراضش برعلیه جنایات،و نقض حقوق بین الملل و حقوق بشر توسط مقامات ادامه دهد، در داخل کشور تبعیدش می‌کنند یا به مدت حبسش اضافه می‌کنند.که البته او اخیرا همین کار را با انتشار نامه ای سرگشاده در تیر ماه ۱۴۰۰ در محکومیت کشتار غیر قانونی معترضان آبان ۱۳۹۸ و تیر ۱۴۰۰ انجام داد. »
در ادامه این بیانیه به شرایط غیر انسانی زندانیان در زندان سمنان اشاره شده است : « شرایط زندان سمنان بی رحمانه و غیر انسانی است. زندانیان گزارش کرده اند که در چند ماه گذشته ، سیستم شستشوی توالت ها از کار افتاده است، و این منجر به کثیفی کف زمین و انتشار بویی نامطبوع شده است که زندانیان را در معرض بیماری قرار می دهد. آنان همچنین گفته اند که کاهش دسترسی به امکانات حمام ، تهیه ناکافی شامپو و محصولات بهداشتی و استفاده از دمپایی های مشترک منجر به انتقال عفونت و شپش شده است و افرادی که به عفونت مبتلا شده اند، از درمان دارویی کافی نیز محروم هستند. همچنین شیوع بیماری کرونا، کماکان یک نگرانی جدی است. زیرا مقامات زندان اقدام موثری برای جداسازی تازه وارد ها و فراهم کردن مواد ضد عفونی کننده و ماسک برای زندانیان انجام نمی دهند.»
عفو بین الملل ضمن نگرانی از شرایط نگهداری این زندانی سیاسی خواستار آزادی فوری این زندانی سیاسی شده است: « مریم اکبری منفرد را فوراً و بدون قید و شرط آزاد کنید ، زیرا او صرفاً به دلیل مکاتبات مسالمت آمیزی که با خانواده اش داشته، محکوم شده است. و تا هنگام آزادیش ، از شما تقاضا دارم که بلافاصله به نگهداری تنبیهی و خطرناک او در زندان سمنان پایان دهید، و اطمینان حاصل کنید که به طور منظم و مستمر به خانواده اش دسترسی داشته باشد.»
عفو بین‌الملل خطاب به مقامات جمهوری اسلامی نسبت به شرایط بد زندان سمنان اعتراض کرده و خواستار رسیدگی‌های فوری به زندانیان این زندان شده است. در این بیانیه آمده است:« فوراً نگرانی های مربوط به بهداشت و مراقبت های پزشکی در زندان سمنان را برطرف کنید، و از رفتار انسانی با همه زندانیان مطابق با قوانین واستانداردهای بین المللی، از جمله قوانین نلسون ماندلا ، اطمینان حاصل کنید، و اجازه دهید تا ناظران بین المللی، از جمله گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران، به طور مستقل و سر زده، در مطابقت با قوانین بین المللی از زندان سمنان بازدید کنند»
بیانیه عفو بین الملل در مورد زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد با توضیحات تکمیلی در مورد مریم اکبری منفرد آورده است:
انتقال تنبیهی مریم اکبری منفرد به زندان سمنان بخشی از رویه آزار دهنده ای است، که قبلا توسط گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران ، مستند شده است، و شامل “انتقال مدافعان حقوق بشر به زندانهایی دور از محل زندگی خانواده هایشان به منظور مجازات” آنهاست. گزارشگر ویژه در گزارش ۲۵مورخ تیر ۱۴۰۰ خود ، با نگرانی خاطرنشان کرده است که مدافعان حقوق بشر “سپیده قلیان و آتنا دائمی از بند زنان در زندان اوین، به ترتیب در تاریخ ۲۰ و ۲۶ اسفند ۱۳۹۸، به زندانهایی دور در استانهای بوشهر و گیلان منتقل شده اند، و گلرخ ایرایی در تاریخ ۵ بهمن ۱۳۹۹ از زندان قرچک به زندان آمل منتقل شده است. ”
مریم اکبری منفرد از آذرماه ۱۳۸۸ در زندان است و تا کنون ۱۲ سال از ۱۵ سال محکومیت حبس خود را به جرم “دشمنی با خدا” (محاربه) سپری کرده است، تنها به دلیل تماس تلفنی با اقوامش که از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران هستند و همچنین یک بار ملاقات با آنها در عراق. سازمان مجاهدین خلق ایران یک گروه ممنوعه مخالف در خارج از ایران است که طرفدار سرنگونی نظام جمهوری اسلامی است.
حکم محکومیت او در اردیبهشت ماه ۱۳۸۹، توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب در تهران پس از یک دادرسی واضحا غیر عادلانه صادر شد که به گفته یک منبع آگاه کمتر از ۱۵ دقیقه طول کشید. او پس از بازداشت خودسرانه اش در ۲۸ آذر ۱۳۸۸ به مدت ۴۳ روز در سلول انفرادی نگهداری شد و پس از آن به مدت پنج ماه قربانی ناپدید سازی اجباری شد.
او در مرحله تحقیقات از دسترسی به وکیل محروم بود، و با وکیل تسخیریش هم برای اولین بار در جلسه محاکمه اش ملاقات کرد. شوهرش گفته است که در جلسه محاکمه، قاضی به او گفت که برای فعالیت های بستگانش که از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران هستند، “پول می پردازد”. شعبه ۳۳ دیوان عالی کشور حکم محکومیت او را در مرداد سال ۱۳۸۹ عینا تأیید کرد، و پس از آن نیز تمام درخواستهای مریم اکبری منفرد برای اعاده دادرسی رد شد.
درتاریخ ۲۳ مهر ۱۳۹۵، مریم اکبری منفرد از داخل زندان شکایتی را برای دفتر دادستان تهران ارسال کرد. شکایت او مربوط به اعدام فراقضایی و ناپدید سازی اجباری خواهرش رقیه اکبری منفرد و برادرش عبدالرضا اکبری منفرد در سال ۱۳۶۷ بود. برادرش در زمان دستگیری در سال ۱۳۶۱ تنها ۱۷ سال داشت.
او در شکایت خود ، درخواست کرده است که “در مورد اعدام غیرقانونی خواهر و برادرش تحقیقاتی رسمی انجام شود،”
و نیز خواهان “اطلاعاتی دقیق در مورد اعدام ها، از جمله محل گورهای دسته جمعی و هویت مرتکبین اعدام ها” شده است. تا این تاریخ ، مقامات ایرانی به جای رسیدگی به شکایتش، او را تحت فشار و انتقام جویی قرار داده اند.
عفو بین الملل یک در گزارش در سال ۱۳۹۹، تحت عنوان اسرار به خون آغشته: چرا کشتار جمعی در زندان های ایران در سال ۱۳۶۷ جنایات مستمر علیه بشریت است ، نتیجه گیری کرد که علاوه بر ارتکاب جنایت علیه بشریت از نوع قتل در سال ۱۳۶۷ با اعدام فراقانونی و مخفیانه هزاران مخالف سیاسی، مقامات ایرانی با ناپدید سازی اجباری ، آزار، شکنجه و سایر اقدامات غیر انسانی، از جمله پنهان کردن سیستماتیک سرنوشت قربانیان و محل اجساد آنها، مرتکبان یک جنایت مستمر علیه بشریت هستند. گروهی از کارشناسان سازمان ملل نیز در بیانیه ای در شهریور ۱۳۹۹ اعلام کردند که نقض های گذشته و جاری مربوط به کشتار زندانیان در سال ۱۳۶۷، “ممکن است در شمار جنایت علیه بشریت باشد”. آنها همچنین اظهار داشتند که اگر ایران “به نقض تعهدات خود نسبت به حقوق بین الملل ادامه دهد، ما از جامعه بین المللی خواهیم خواست که با انجام یک تحقیقات بین المللی… دست به اقدام بزنند.”
ارتقای ابراهیم رئیسی که باید برای جنایات پیشین و کنونیش علیه بشریت در ارتباط با ناپدید سازی اجباری جمعی و اعدام های فراقانونی در سال ۱۳۶۷ مورد تحقیق قرار گیرد، به مقام ریاست جمهوری، نماد تلخی از مصونیت فراکیر و سیستماتیک از مجازات در این کشور است. عفو بین الملل از شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خواسته است که قدم های قاطعی برای حل بحران مصونیت از مجازات در ایران بردارد. اقداماتی در تکمیل فعالیت های گزارشگر ویژه در مورد وضعیت حقوق بشر درایران، از طریق ایجاد یک مکانیسم بی طرف ومستقل ، برای جمع آوری ، ثبت ، حفظ و تجزیه و تحلیل شواهد جنایات ارتکابی در ایران که بر اساس قوانین بین المللی در شمار جدی ترین جنایات هستند، تحقیقاتی درمطابقت با استانداردهای عمومی و قابل قبول در دادرسی های کیفری، به منظور تسهیل روند دادرسی کیفری عادلانه و مستقل در آینده.