اعدام سه شهروند ترکیه در سال گذشته در ایران
27-اکتبر-2016
گروه خبری: اعدام -
سایت نفس در قفس: سه شهروند ترکیه در اردیبهشت ماه سال ۹۴، با اتهامات مربوط به مواد مخدر و بدون فرصت ملاقات با خانواده‌های خود در زندان وکیل آباد مشهد اعدام شدند.
به گزارش سازمان حقوق بشر ایران، این زندانیان که «محمت (محمد) ییلماز» «فاروق گونر» و فردی با نام کوچک «متین» نام داشتند موفق به انجام ملاقات آخر با بستگان خود نشده و مسئولان ایرانی در تاریخ ۷ اردیبهشت ماه به خانواده‌های آن‌ها خبر دادند که حکم اعدام ایشان اجرا شده است. در نهایت در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۴ جنازه این سه شهروند ترکیه‌ای به ترکیه تحویل داده می‌شود.
بر اساس این گزارش، سه زندانی ترک راننده ماشین‌های سنگین بوده‌اند.
سه زندانی اعدام شده که حدود ۴ سال را در زندانهای ایران سپری کرده بودند همگی اهل بندر اسکندرون واقع در استان انتاکیه ترکیه بوده و بستگانشان معتقدند روند دادرسی عادلانه در خصوص ایشان رعایت نشده است.
یکی از فرزندان محمت ییلماز در مورد پروسه رسیدگی به پرونده این زندانی اعدام شده گفت: «من هفت بار به ایران رفتم و داروهای پدرم را برایش به زندان می‌بردم و در پروسه رسیدگی به پرونده‌اش حضور داشتم. مقامات ترکیه هیچ کاری برای پدرم نکردند، تنها اقدام آن‌ها این بود که من را با یک وکیل آشنا کردند که از ما حق الوکاله را گرفت ولی کاری نکرد.»
وی همچنین در خصوص نحوه بازداشت پدرش بیان داشت: «یک ایرانی کیف حاوی ۲۶ کیلو تریاک را در ماشین پدر من گذاشته و رفته بود. این فرد قرار بوده در نیشابور دوباره سوار ماشین شود. در نیشابور آن شخص را گرفته بودند و پلیس می‌اید سر قرار و می‌گوید ما صاحب کیف را دستگیر کردیم، شما میهمان ما هستید، بیایید فقط برای ادای توضیحات ولی می‌برند و مانند صاحب اصلی کیف محمت ییلماز را هم اعدام می‌کنند. مسئولان تا آخرین لحظه به وی و دوستانش می‌گفتند شما را بزودی به کشور ترکیه استرداد می‌کنیم و ایشان هم امیدوار به استرداد به ترکیه بودند.»
وی در پایان بیان داشت: «کامیون پدرم را که ۸۰ هزار لیر قیمتش بود مصادره کردند و خانواده ما هنوز دارند با سختی قسط‌های آن را پرداخت می‌کنند.»
فاروق گونر دیگر زندانی اعدام شده در این روز دارای ۹ فرزند بین ۶ تا ۲۰ ساله بود که اکنون با کمک هزینه بنیادهای خیریه زندگی می‌کنند.
یکی از بستگان وی می‌گوید: «فاروق راننده کامیون ترانزیت بود و بین افغانستان و ترکیه بار جابجا می‌کرد تا اینکه افرادی در میان بار مواد مخدر پنهان می‌کنند و وی بازداشت می‌شود. فاروق به ما زنگ می‌زد و می‌گفت من را شکنجه می‌کنند و پا‌هایم را زنجیر کرده‌اند، به نزد نخست وزیر بروید و بخواهید کاری برایم بکند. ما سعی کردیم نخست وزیر سابق اردوغان را ملاقات کنیم ولی ما را حتی در دفتر نخست وزیری هم راه ندادند.»
گفتنی است، با وجود گذشت بیش از یک سال و نیم، این اعدام‌ها هیچ‌گاه از سوی رسانه‌های رسمی در داخل ایران و یا دولت ترکیه اعلان نشد.