شکایت کارگران هفت تپه از دولت ایران به سازمان جهانی کار
6-ژوئن-2019
گروه خبری: کارگران و اصناف -
سایت نفس در قفس: جمعی از کارگران مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه در نامه ای به کمیته آزادی سازمان جهانی کار نسبت به ادامه بازداشت و سرکوب فعالان کارگری از دولت ایران شکایت کردند. در این نامه با تاکید بر بازداشت، احضار و تهدید بیش از ۵۰ تن از کارگران این مجتمع در ماه های اخیر، به تداوم بازداشت اسماعیل بخشی و “شکنجه تا سرحد مرگ” وی در زمان بازداشت اشاره شده است. همچنین از سپیده قلیان، علی نجاتی، امیر امیرقلی، ساناز اله یاری و امیرحسین محمدی فر به عنوان دیگر مصادیق نقض حقوق فعالین کارگری و مدافعان حقوق کارگران نام برده شده است. این کارگران در پایان از سازمان جهانی کار درخواست کرده اند که به شکایت آنها علیه دولت ایران رسیدگی کند.
به گزارش کانال مستقل کارگران هفت‌تپه، امروز پنجشنبه ۱۶ خردادماه ۱۳۹۸، تعدادی از کارگران محتمع کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه در نامه‌ای به کمیته آزادی سارمان جهانی کار از دولت ایران شکایت کردند.
در ابتدای این نامه از اقدامات دولت ایران علیه کارگران به عنوان اقدامات سرکوبگرانه جهت “نقض آشکار حقوق آنها در ایجاد تشکلات مستقل کارگری” یاد شده است. همچنین اشاره شده است که طی ماه‌های گذشته بیش از ۵۰ تن از کارگران نیشکر هفت‌تپه بازداشت، احضار و تهدید شده‌اند.
در بخشی از این نامه در خصوص اسماعیل بخشی می‌خوانیم: “نماینده ما اسماعیل بخشی که یکی از نمایندگان صادق و پیگیر ما است در تاریخ ٢٧ آبانماه ٩٧ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و تحت شکنجه های سنگین قرار گرفت و بعد از اینکه با قرار وثیقه سنگین آزاد شد رو به کارگران و افکار عمومی شرح شکنجه های انجام شده بر خود را منتشر کرد. اسماعیل بخشی اعلام کرد که او را تا سر حد مرگ شکنجه کرده‌اند. او سپس به طور رسمی شکایتی از مامورین امنیتی که او را شکنجه کرده بودند در دستگاه قضایی ایران ثبت کرد. اما با کمال تعجب و وقاحت همان دستگاه امنیتی شکنجه کننده، علیه اسماعیل بخشی پرونده سازی دیگری کرد و در تاریخ ٣٠ دیماه ٩٧ وی را به علت افشای حقایق دستگیر و مجددا زندانی کرد. اسماعیل بخشی در شراط وخیم جسمی از زندانی به زندان دیگر منتقل شد و اکنون بلاتکلیف و در شرایطی سخت و آزار دهنده در زندان اوین تهران محبوس است”.
در ادامه نامه آمده است: “خانم سپیده قلیان، فعال اجتماعی و مدافع جنبش کارگری که در میان خانواده‌های کارگران و در تاریخ ٢٧ آبانماه ٩٧ و در حالی یکی از روزهای تجمع چندهزاری نفری ما کارگران حضور پیدا کرده بود، دستگیر و تحت فشار و شکنجه قرار گرفت. وی بعد از آزادی موقت با قرار وثیقه سنگین پانصد میلیونی، درباره موضوع شکنجه خود و آقای اسماعیل بخشی شهادت داد و این شهادت وی در شبکه‌های اجتماعی انتشار وسیعی پیدا کرد. نیروهای امنیتی در تاریخ ٣٠ دیماه ٩٧ با یورش به منزل وی و ضرب و شتم او و اعضای خانواده اش خانم قُلیان و برادرش را دستگیر کردند. خانم قلیان از زندان امنیتی به زندان اهواز و سپس به زندان اوین در تهران و سپس به زندانی در ورامین منتقل شده است. مسئولین انگیزه خود از این آزار و اذیت و دستگیری وی و انتقال مداومش از زندانی به زندان دیگر را تنبیه کردن وی اعلام کرده‌اند”.
در این نامه همچنین به وضعیت علی نجاتی اشاره شده و آمده است: “آقای علی نجاتی همکار بازنشسته ما در دوره اعتصابات مسالمت آمیز کارگران در حالی که در منزل خود و در شهری دیگر بوده در تاریخ ٩ آذرماه ٩٧ و در پی یورش نیروهای امنیتی و برای چندمین بار از زمان عضویتش در سندیکای مستقل کارگری، بازداشت شد. ماموران فرزند و مهمانان او را نیز ضرب و شتم و دستگیر کردند. آقای نجاتی که در هیات مدیره سندیکای کارگران هفت تپه که تشکلی مستقل از دولت و کارفرماست عضویت دارد و از بیماری های قلبی رنج می‌برد، در دوره بازداشت توسط وزارت اطلاعات مورد آزار و بازجویی‌های مداوم قرار می‌گیرد و اخیرا نیز وی را به دادسرای اوین فراخواندند تا روند آزار و پرونده‌سازی قضایی را علیه او تکمیل کنند”.
همچنین در باره اعترافات اجباری این فعالان کارگری در فیلم “طراحی سوخته” آمده است: “آقایان اسماعیل بخشی و علی نجاتی و خانم سپیده قلیان در زمان بازداشت اول‌شان در حالی که توسط وزارت اطلاعات و اداره اطلاعات اهواز زیر فشارهای جسمی و روانی قرار گرفتند مجبور به اعتراف‌های کذب و اجباری در مقابل دوربین شدند. نیروهای امنیتی با سر هم کردن یک فیلم مضحک از اعترافات مختلف و مونتاژ آن و وصل کردنش به انواع و اقسام اتفاقات با ربط و بی‌ربط و سناریوسازی تخیلی، سعی کردند این عزیزان را افرادی خطرناک به جامعه معرفی کنند که این فیلم‌سازی مورد تنفر عمومی در جامعه قرار گرفت”.
در بخش دیگری از این نامه به فشارهای نهادهای امنیتی و قضائی بر عسل محمدی، ساناز اله‌یاری، امیرحسین محمدی فر و امیر امیرقلی و تداوم بازداشت سه تن از آنها اشاره شده است.
این کارگران در پایان نامه خود خواهان پیگیری این شکایت در سازمان جهانی کار و دیگر تشکلات بین‌المللی کار شده‌اند و نوشته‌اند: “بهانه‌های نخ‌نما و پوسیده دولت ایران که سعی می‌کند کارگران و فعالان کارگری را به جریانات سیاسی و اپوزوسیون و یا حتا به طرزی بی شرمانه به فعالیت های تروریستی وصل کند برای ما کارگران و اکثریت جامعه ایران و تمام تشکلات کارگری داخلی و جهانی، کاملا بی‌اعتبار است. باید تاکید کنیم که این کارگران تنها فعالیت صنفی و یا عضویت در تشکل‌های مستقل کارگری و دفاع از حقوق و مطالبات ما کارگران هفت تپه داشته‌اند”.