نفس در قفس

بر اساس این گزارش آغاز این پرونده به مردادماه سال ۹۶ برمی‌گردد. آن روز ۲ دوست ۱۵ و ۱۶ ساله به نام‌های “عدنان” و “مهران” که برای تفریح از خانه خارج شده بودند، ناپدید شدند و خانواده‌هایشان هر چه گشتند، ردی از آنها به دست نیاوردند. با گزارش ماجرا به پلیس، تحقیقات برای یافتن ردی از آنها آغاز شد و حتی تیم‌هایی از امدادگران هلال‌احمر نیز وارد ماجرا شدند، اما جست و جوها نتیجه‌ای نداشت و هیچ ردی از ۲ نوجوان ناپدید شده به دست نیامد. ۶ روز از گم‌شدن مهران و عدنان می‌گذشت تا اینکه بارش شدید باران در استان گلستان راز را فاش کرد. یکی از چوپان‌ها که گله گوسفندانش را به تپه ماهورهای اطراف روستای حاجی‌قوشان برده بود، با صحنه عجیبی روبه‌رو شد. زیر یکی از تپه‌ها گودالی حفر شده و بر اثر شسته شدن خاک توسط باران، دستی از زیر خاک بیرون زده بود. مرد چوپان ماجرا را به پلیس اطلاع داد و با حضور مأموران، اجساد ۲ پسر نوجوان از زیر خاک بیرون کشیده شد. قربانیان همان ۲ نوجوان ناپدید شده بودند که با ضربات چاقو به قتل رسیده بودند.

در ادامه، تیمی از کارآگاهان جنایی تحقیقات برای کشف راز این پرونده را شروع کردند. مقتولان آخرین‌بار، هنگام رفتن به جنگل‌های چهل‌چای دیده شده بودند اما آنها تنها نبودند و جوانی ۲۱ ساله به نام “عارف” نیز همراهشان بود. عارف با یکی از مقتولان (عدنان) از مدتی قبل بر سر دختری اختلاف داشت. بررسی‌ها نشان می‌داد که عدنان عاشق دختری شده بود که در همسایگی‌شان زندگی می‌کرد. او دخترعمه عارف بود و عارف هم به این دختر علاقه داشت. برای همین وقتی متوجه شده بود که عدنان هم به این دختر علاقه دارد با او دچار اختلاف شده و این احتمال وجود داشت که بر سر همین اختلاف عدنان و دوستش مهران را به قتل رسانده باشد.

به این ترتیب عارف دستگیر شد و گفت: “روز حادثه به بهانه آشتی، سراغ عدنان رفتم. دوستش مهران نیز همراه او بود. گفتم فقط با عدنان کار دارم اما دوستش گفت که او را تنها نمی‌گذارد. بعد هر دوی آنها را سوار ماشینم کردم و به بهانه تفریح به جنگل‌های اطراف مینودشت رفتیم. بعدازظهر و در راه برگشت، به سمت روستایی حوالی گنبد تغییر مسیر دادم. آنجا یک ساختمان نیمه‌کاره بود که ۲ نفر از دوستانم نگهبانش بودند و از قبل به آنها گفته بودم که می‌خواهم فردی را ادب کنم. وقتی به ساختمان نیمه‌کاره رسیدیم، عدنان را از ماشین بیرون کشیدم و بر سر دخترعمه‌ام با او درگیر شدم و با ضربات چاقو وی را به قتل رساندم. مهران (دوست عدنان) با دیدن این صحنه از ماشین پیاده شد و فرار کرد اما چون شاهد جنایت بود، با دوستانم دنبالش دویدیم و او را هم گیر انداختیم. او گریه و التماس می‌کرد که کاری با وی نداشته باشیم اما با ضربات چاقو وی را هم به قتل رساندم. سپس با کمک همدستانم اجساد هر دوی آنها را در گودالی دفن کردیم”.

با اعترافات عارف، همدستان او هم دستگیر شدند و با گذشت بیشتر از یک سال از حادثه، اواخر سال گذشته جلسه محاکمه آنها در شعبه ۴ دادگاه کیفری یک استان گلستان مستقر در شهر گنبد، برگزار شد. در این جلسه خانواده قربانیان ازجمله مادر مهران نیز حضور داشتند. مادر مهران گفت: “وقتی متهمان را به دادگاه آوردند، ما و خانواده عدنان برای قاتل درخواست اعدام کردیم. بعد قاضی اتهامات متهمان را تفهیم کرد و از آنها خواست دفاعیاتشان را روی برگه بنویسند”.

او ادامه داد: “عارف در دفاع از خودش نوشته بود که قاتل نیست و ۲ دوست دیگرش پسرم و عدنان را به قتل رسانده‌اند. او نوشته بود که نقشی در جنایت نداشته و نمی‌داند که دوستانش با چه انگیزه‌‌ای دست به قتل زده‌اند. با این حال دو متهم دیگر پرونده همه اعترافات قبلی‌شان را تکرار کردند و نوشتند که چطور عارف عدنان و مهران را به قتل رسانده بود”.

بر اساس این گزارش قاضی، وقتی اظهارات عارف را خواند به او گفت: “شما در جلسه‌های بازجویی و در هنگام دستگیری به همه چیز اعتراف کرده و گفته بودی که چطور دست به قتل زده‌ای، پس چرا حالا مدعی هستی که بی‌گناهی؟”

عارف هم جواب داد که قبلا تحت فشار اعتراف کرده بود اما قاضی مدعی شد که هیچ فشاری در کار نبوده و او نزد بازپرس هم به قتل اعتراف کرده بود.

در نهایت هم عارف خونسردانه گفت که “همه چیز علیه من است و دفاع دیگری ندارم.”  پس از پایان جلسه محاکمه، قضات دادگاه عارف را به اتهام “۲ فقره قتل” به ۲ بار اعدام و به اتهام “مشارکت در آدم‌ربایی” و “دفن اجساد” به ۲ فقره ۲۰ سال و ۱۵‌ ماه حبس و دو متهم دیگر را نیز به اتهام “معاونت در قتل” و “مشارکت در آدم‌ربایی” هر کدام به ۲ فقره ۳۰ سال و ۲۰ سال حبس محکوم کردند.